Ian R. MacLeod heeft nog niet veel romans geschreven. Uiteindelijk is hij meer een korte verhalen-man waarin hij zijn vermogen om mooi te schrijven uitstalt. The Light Ages is de eerste roman die ik van hem gelezen heb.
De wereld waarin The Light Ages zich afspeelt, is een alternatief Engeland waarin de techniek zich niet op de normale wijze ontwikkeld heeft. De stof aether heeft aan de mensheid de mogelijkheid gegeven om allerlei machines en voorwerpen magisch te versterken. Een onmogelijk wankele brug kan met gebruik van aether gewoon gebouwd worden. Omdat techniek niet tegen magisch versterkte voorwerpen kon concurreren, is de tijd in een eeuwige negentiende eeuw blijven hangen. De gilden hebben in dit Engeland lang geleden de macht gegrepen en sociale status wordt bepaald door lidmaatschap in bepaalde gildes.
Robert Barrows is opgegroeid in het provinciestadje Bricebridge, dat zijn inkomen uit de winning van aether haalt. Als jongetje wordt hij door zijn moeder een keer meegenomen naar een verlaten villa, waar een door aether gemuteerde vrouw voor een meisje van Roberts leeftijd, Annelise, zorgt. In het jaar daarna begint Roberts moeder zelf ook tekenen van aether-ziekte te vertonen en verandert langzamerhand in een monster. De kleine Robert heeft het gevoel dat deze en andere gebeurtenissen met elkaar te maken hebben, maar hij probeert aan de vragen te ontsnappen door als verstekeling naar Londen te gaan.
Als hij daar Annelise weer tegen het lijf loopt, komen de herinneringen weer boven en probeert het raadsel op te lossen. Maar het is maar de vraag of hij beter wordt van de antwoorden.
The light ages is als je alleen naar het verhaal kijkt een simpele avonturenroman. Het is de literaire stijl die het boek zijn speciale karakter geeft. MacLeod schrijft in een rijk proza dat zelfs het saaiste plot op laat leven, maar nergens in mooischrijverij verzand. Het is daardoor echter niet voor iedereen. Daarbovenop komen de goed uitgewerkte karakters, die allemaal een tragische persoonlijkheid krijgen naarmate het verhaal vordert. Alleen de afwikkeling is, hoewel nog behoorlijk triest, nog wat onrealistisch bijgesuikerd. Ja, het had nog wat somberder gemogen wat mij betreft.
Het boek is door zijn bloemrijke stijl en zijn somberheid niet voor iedereen. Maar als je daar tegen kan, kan ik The light ages van harte aanraden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten