maandag 7 maart 2011

Six moon dance


Sheri S. Tepper is een science-fiction schrijfster die me altijd doet denken aan Ursula LeGuin. Natuurlijk heeft ze net als LeGuin haar wortels in het feminisme en de social studies-sf van de jaren zestig, zeventig zitten. Toch is een verschil: waar LeGuin een ingetogen, literaire benadering heeft, gaat Tepper meer voor een avonturen-format. En ook soms iets te prekerig wordt. Neemt niet weg dat haar Grass een klassieker is.

Gelukkig valt het in Six Moon Dance heel erg mee. Het is een aangename comedy of manners met een goed uitgewerkt plot.

Op de planeet Newholme is door een mysterieuze omstandigheid het aantal mannen veel groter dan vrouwen. Het resultaat is dat een dochter een waardevol bezit is door de bruidsschat die zij opbrengt. Dit leidt tot een matriachale samenleving. Mouche is een jongen die verkocht wordt aan een huis dat mannelijke courtisanen (ja, ik heb er ook geen mannelijk woord voor) opleidt en hij is de hoofdrolspeler en jammer genoeg een Mary Sue.

Verder wordt veel werk verricht door de Timmies, een inheems ras. Dat laatste is een probleem omdat aanwezigheid van intelligent leven, volgens intergalactische normen, betekend dat de planeet verlaten moet worden. Iets dat misschien toch wel noodzakelijk is nu er steeds meer aardbevingen en vulkaanuitbarstingen zijn. En de Questioner, een menselijke robot die planeten in overtreding zwaar bestraft, is net onderweg. Met een paar dansers.

Tepper is in vorm in dit boek. Veel verhaallijnen, een dreigende ondergang en een mysterie dat opgelost moet worden om een ramp te voorkomen. Dit gedeelte is onderhoudend genoeg om het boek te dragen.

Jammer genoeg is de hoofdrolspeler er eentje die door iedereen net iets te geweldig wordt gevonden en drukt hij op het laatst de andere karakters weg. Losse eindjes en de vraag waarom die karakters er nou in zaten, zijn het gevolg. Toch bieden hun verwikkelingen genoeg vermaak om dit smetje te vergeven

Ik raad het aan als amusant leesvoer, maar het is geen meesterwerk. Ik hoop ooit een werk van Tepper te vinden dat aan Grass kan tippen.

donderdag 3 maart 2011

Never judge a book...

De laatste tijd ben ik gefascineerd geraakt door de voorkant van boeken, vooral die van pulp boeken. Die zijn soms ronduit bizar. Uit vul overwegingen zal ik proberen regelmatig een rare cover te tonen.



De atoomoorlog vind niet plaats? Dat is de titel? Klinkt een beetje als een detective die heet: Moord door de butler. Of een boeketreeksroman die heet: Thorn en Samantha trouwen aan het eind.