Omdat ik een paar weken geleden een armspier verrekt heb, ben ik een tijdje stil geweest. Als je blij bent als je eindelijk weer een kop thee kan vasthouden, heb je geen zin in tikken. Maar ik ga vooruit, zelfs een deurklink gaat weer lukken, dus ik kan ook weer een beetje bloggen.
Vandaag een verbijsterende video-clip. Tenminste, dat denk ik.
Sommige liedjes verbazen mij om allerlei redenen, maar de ergste zijn diegene waarbij je je afvraagt wanneer het nou begint en het je opeens daagt dat het filmpje al halverwege is.
Verder lijdt de filmische thematiek onder een zekere eentonigheid, waarbij zonder succes de kijk-eens-wat-fotoshop-allemaal-kan-methode wordt ingezet om dit probleem te verhelpen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten