Jean Rollins carrière bestaat uit twee soorten films, namelijk erotische films met naakte vrouwen en horror-films met naakte vrouwen. De laatste categorie zorgt ervoor dat ik zijn oeuvre kan behandelen, want soft-porno weiger ik tot dusver te doen. Soft-porno die doet alsof het iets anders is, dat levert echter meestal leuke misbaksels op. Jean Rollin is een vreemde eend in de bijt van de drek-cinematografen, omdat hij één ding tenminste goed kan, namelijk artistiek verantwoorde beelden produceren, hoewel voornamelijk van ontklede vrouwen. Waarschijnlijk was het beter geweest als hij het bij zijn erotisch werk gelaten had, want aan het benodigde verhalende talent, dat bij de meeste andere genres wel belangrijk is, ontbreekt het hem volledig.
Nou ga ik iets gemeens doen, ik ga niet één van zijn meer representatieve werk behandelen maar Le Lac des Morts Vivant, wat beter klinkt dan Zombie Lake, de Engelse titel. Waar Rollin eindeloze variaties met lesbische vampieren maakte is Zombie Lake een echte zombie film die minder leunt op de lesbische erotiek. Niet alleen ontnam de regisseur zich daarmee de mogelijkheid om te maken waar hij consistent in was, namelijk naakte vrouwen filmen, met of zonder bloed. Nee, nu ging het over een onderwerp waarbij hij nog elke mogelijkheid om naakte vrouwen rond te laten rennen uitbuitte, maar de monsters wat minder lustopwekkend waren.
Over de zombies gesproken, die zijn ver beneden acceptabel niveau en duidden erop dat Rollin tijdens het maken op zwart zaad zat. Niets kan anders verklaren dat de zombies in deze film de meest shitty uitgevoerde zijn die ik ooit ben tegengekomen:
Zelfs iemand die met wat ketchup uit zijn mond druipend rondloopt, ziet er overtuigender uit dan dit groengesminkte misbaksel, dat niet eens met watervaste smink is ingesmeerd. Lekker handig als de ondoden zich voornamelijk in het water bevinden.
Over alles in de film hangt een lucht van verveling. Elke scène ramt je met cliché-emoties in elkaar. Niets werkt echter om die emoties echt op te roepen. Ik garandeer je dat je bij het kijken af en toe zeer verveeld zal zijn. Erger nog, de montage is zo matig dat zelfs de geografie van het verhaal verwarring oproept. Het meer is de ene keer ver van het dorp, vervolgens ernaast. De burgemeester woont buiten het dorp, daarna er midden in. Dag en nacht worden ook lukraak afgewisseld. Als ik zeg dat Ed Wood minder slecht is dan beweerd wordt, dan is Zombie Lake bewijsstuk A.
Maar het wordt tijd om over te gaan naar de film zelf.
De opening kijkt uit op een zompig vies meer vol waterplanten. Een jongedame komt aangelopen, kleed zich uit en vervolgens mogen we een hele tijd van haar vrouwelijke vormen genieten terwijl ze zit te zonnen. Vervolgens loopt ze richting de zompige plas waarbij ze een bord met niet zwemmen en een doodshoofd uit de grond trekt. Wil ze soms een enge ziekte riskeren voor zwemmen?
Dat hier naakt wordt afgebeeld is louter toeval
Vervolgens worden we getracteerd op minutenlang naakt zwemmen. De hand die luguber bedoeld uit het water komt is bijna een opluchting, maar helaas wachten we nog minuten voordat het meisje de diepte in gesleurd wordt door een man in een Duits uniform met uitgelopen make-up. Ja, ik heb echt moeite om de zombies aan te duiden als zombies, want het is net alsof in Star Wars kartonnen dozen met aluminium overtrek voor ruimteschepen hadden moeten doorgaan. Het enige goede nieuws daaraan was de preventie van de nieuwe trilogie geweest.
Argeloze dorpelingen vragen in eentonig voorlees-Engels waar het meisje heen is gegaan. Weet je trouwens dat in deze film niemand bij naam genoemd wordt. En ook dat bijna niemand wat zegt. Dus gaan ze naar de Burgemeester, die graag wil wachten op de politie.
In een volgende scène ligt het meer opeens naast het dorp, waardoor een zombie de kans krijgt om een argeloze dorpsmeid in de keel te bijten. Haar lichaam wordt door zwijgende dorpelingen naar het stadhuis gebracht en voor de deur gedumpt. Gedurende de hele tijd wordt ons een blik op haar onderbroekje gegund. De burgemeester wil nog steeds op de politie wachten en zegt tegen een weinig geïnteresseerde dorpeling dat hij begrijp hoe hij over het lot van zijn dochter voelt. Dit omdat de kijker anders niets geweten had...
Zo presenteer je je vermoorde dochter graag aan iedereen
Er komt een vrouwelijke reporter naar het dorp, die op zoek is naar een verhaal en dacht dat ze dat kon vinden bij het meer. Ik moet even duidelijk maken, ze weet niets van de gebeurtenissen tot dan toe, maar blijkbaar denkt ze echt dat er krantenlezers een verhaal over een willekeurig meer bij een gehucht als een geweldige primeur beschouwen. Dat moet een komkommertijd zijn geweest... De dorpelingen verwijzen haar door naar de burgemeester. Die verteld haar na wat slechte dialogen (die je duidelijk maken dat het het gebrek aan dialogen misschien toch een zegen is) wat het verleden is van het meer.
Vele jaren geleden, tijdens de Tweede Wereldoorlog redde een Duitse soldaat tijdens een bombardement het leven van een meisje in het dorp. Daarna was het meisje natuurlijk verliefd, ging met hem naar bed, raakte zwager, kreeg kind, ging zonder duidelijke reden dood, soldaat werd daarna samen met zijn kameraden door het verzet neergeschoten en in het meer gedumpt. Deze simpele sequentie wordt door Rollin in doodse stilte en tergend traag gebracht, gegarneerd met enkele van de meest low-budget stock footage uit oorlogsfilms ooit. Gelukkig ben je na afloop weer een stuk dichter bij het eind van de film.
Eindelijk krijgen we ook te zien hoe het met Helena, de dochter van het stel gaat. Zij is in de laatste vijfendertig jaar jaar uitgegroeid tot een meisje van een jaar of tien. WTF? Ja, hier bijten het soort mensen dat de meest bizarre theorieën bedenken om de enorme plotgaten in in The Matrix te verklaren zich absoluut stuk. Om het raadsel nog erger te maken arriveert een jaren '70 bus vol jonge vrouwen bij het meer, zodat het onmogelijk is om vol te houden dat het verhaal in 1955 speelt.
Wat zei ik over toevallig naakt? Hier toepassen
Hier vind een herhalingsoefening van de opening in het groot plaats. Alle meiden kleden zich uit en gaan zwemmen, waarna ze na uitgebreide visuele excursies van het vrouwelijk lichaam door de zombies gegrepen worden. Eén meisje ontsnapt en loopt naakt het hele dorp door om pas bij het café gillend naar binnen te lopen.
De Burgemeester belt (dan pas!) de politie die hem na het neerleggen van de hoorn stevig uitlacht. Blijkbaar is een buslading dode vrouwen daar niet speciaal. Twee agenten worden uitgezonden "voor vakantie".
Terwijl de agenten zich een paar scènes lang bezighouden met het uitlachen van de bevolking en de bevolking met het uitschelden van de politie, ontmoet de dochter haar zombiepa in een ontroerende scène. Tenminste, er is een suikerzoet muziekje, dus vindt het maar ontroerend.
De zombie geeft haar de ketting van haar moeder en daar is ze zeer blij mee. Pa stinkt misschien een beetje naar lijkenlucht en slacht haar dorpelingen en naakte jongedames af, maar hij is best wel lief.
Soms moet je een afbeelding plaatsen omdat anders niemand je geloofd
De agenten slagen erin om zich bij hun eerste bezoek aan het meer al te laten consumeren door de dode soldaten. Ik neem aan dat zij niet gemist zullen worden. In deze aanval vergrijpen de zombies zich ook aan een vrijend stel veertigers, een meisje in korte rok en een badend meisje. Dat ze haar slipje tijdens het wassen aanhoudt zegt wat over de Franse hygiëne.
Huuuuhh. Eng hoor
De door de dorpelingen georganiseerde tegenaanval wordt een fiasco, maar de beelden waren voor mij te donker om te ontwaren welk fiasco precies. Waarschijnlijk zijn de monsters onkwetsbaar voor kogels. Helena gaat ondertussen wandelen met haar vader. Daarbij wordt ze lastig gevallen door een andere zombie, waarop zombie-pa in gevecht gaat met de belager. Nou heeft Rollin vast gedacht dat zombies traag en houterig zijn, dus worden wij getracteerd op twee groengeverfde mannen, die in extreem traag tempo met elkaar worstelen. Bedoeling goed, resultaat een zeer saai gevecht.
Daarom gaat de burgemeester maar naar Helena toe, omdat hij zomaar van haar band met één van de zombies af weet. Ze moet even overtuigd worden dat het nodig is haar vader met collegae in de val te lokken. De burgemeester wijst niet op de vermoorde dorpelingen, maar argumenteert dat haar vader ook geen zombie zou willen zijn. Het helpt ook dat een spontaan opduikende jongen tegen haar zegt dat Maria vermoord is door zombies. Vraag mij niet wie Maria is.
Die journaliste verdween uit de film tot ze op dit punt weer opdook
Even
Even
Omdat gewone wapens niet werken, wordt er een vlammenwerper tevoorschijn gehaald. Blijkbaar waren ze die even vergeten tijdens de vorige schietpartij. Helena lokt de zombies met een emmer bloed een gebouw in. Ze laat de emmer staan en gaat er zelf vandoor, waarna de vlammenwerper tevoorschijn gehaald wordt. De brandende soldaten zien er voor de verandering een stuk competenter uit dan alle andere trucage in de film, dus ik neem aan dat de helft van het budget erin is gegaan. Helena kijkt samen met de Burgemeester naar het brandende gebouw en zegt terwijl de camera op haar inzoomt: Vergeet me niet... Ik zal niet vergeten.
Ik eindig elke film met brandende antagonisten
Helaas, ook ik vergeet deze film nooit meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten