Ik kan Richard Laymon met één eigen citaat afmaken. Maar dan heb ik de climax van mijn aanklacht al weggegeven. En ik moet mijn goede smaak verdedigen:
Miskopen komen bij mij zelden voor, meestal volstaat een bestudering van cover (always judge a book by its cover), plotbeschrijving, citaten van critici en een paar testregels al. Dus toen ik in de uitverkoop een dubbele roman (Funland, The Stake) van de mij onbekende Laymon zag liggen, wees alles op een redelijke horror-schrijver. Stijlvolle cover en de plots op de achterkant intrigeerden mij. Vooral het plot van The stake klonk mij als een goed idee, namelijk over iemand die een lijk met een staak in het hart vind en geobsedeerd wordt door de vraag wat er gebeurt als hij het eruit haalt. Ik hou van psychologische horror. Het was deel van een verzameld werk van hem, dus weer een aanwijzing dat ik met kwaliteit te maken had. En de vele roemende citaten op de achterkant...
Nou was ik al tijden van plan om meer horror te lezen, maar het is moeilijk om naast Stephen King nog veel anders te vinden. Ook is er veel troep in het genre, waardoor ik lange tijd huiverig was om me aan onbekende schrijvers te wagen. Maar eens moest ik een risico nemen en dit zag er veelbelovend uit.
Een hele tijd later las ik op internet iets over wat volgens iemand het slechtste boek ooit was. Blijkbaar ging het over een vrouw die na een aardbeving naakt in bad vast zit, terwijl een potentiële verkrachter/moordenaar haar wil "bevrijden". Ja dit stond op de blurb. Verder meer subplots met belaagde vrouwen en borsten die uit bloesjes kwamen.
De schrijver was Richard Laymon....
De rillingen liepen mij over mijn rug, omdat een dergelijk boek waardeloze troep is en ik het hele oeuvre van een schrijver op iets dergelijks afschrijf. Maar enig onderzoek wees erop dat Funland zijn beste boek was volgens velen, dus misschien had ik een uitschieter te pakken. En aangezien helemaal niet lezen weggegooid geld is, moest ik er toch maar een keer aan geloven.
Het probleem met Laymon is dat hij niet eens zo slecht leek te schrijven. Maar langzaamaan begon ik me aan bepaalde dingen te storen, tot ik rond pagina 150 zo gefrustreerd werd dat ik het opgaf.
Funland is een jaren '80 horror-film in boekvorm, ik gaf alle vrouwelijke figuren een opblaaskapsel zo '80 was het. En het vertoonde alle cliches van matige horror-films: good girls, bad girls, nerds, jocks, new kid in town. Dit was al erg, maar het werd nog erger.
Als je een foto van Laymon opzoekt op internet, lijkt hij verdacht veel op die vieze mannetjes die uit porno-winkels lopen. Ik kan je verzekeren dat hij van binnen net zo vies is als hij eruit ziet. Elke vrouw wordt als stuk vlees beoordeeld door mannen. Het plot hangt aan elkaar van mannen die alles doen om maar een glimp van borsten en billen op te vangen.
Maar het helpt misschien als ik de scène uit de doeken ga doen waarop ik het opgaf.
De Nieuwe Jongen in de Stad en de Stoere Bink zien een stel punkers (twee stelletjes) lopen naar het Funhouse (een freakshow, bron van sinister kwaad. gaap, gaap) om te gaan kijken. Ondanks hun (terechte) aversie tegen de eigenaar van het Funhouse, besluiten ze ook naar binnen te gaan. Reden: misschien kunnen ze één van de dames onder de rokjes kijken.
Zei ik het niet, alle mannen lopen hun piemel achterna in het boek.
Natuurlijk besluit Stoere Bink dat het een goed idee om de jongens te gaan uitdagen. Waarom? Ik weet het niet, maar misschien helpt het om in de rokjes van de meisjes te komen in het Laymonversum?
Volgens Laymon zijn alle punkers per definitie psychopaten en niet die aardige punkertjes die ik altijd tegenkom. Dus de vechtpartij als de jongens buiten komen wordt absurdistisch gewelddadig. De punk-jongens trekken hun messen en gaan op Stoere Bink af. De Nieuwe Jongen wil zijn vriend helpen maar wordt onderschept door de punk-meisjes.
En nu volgt het citaat dat ik nooit meer vergeet, om de verkeerde reden:
... Jingles pranced after him. She stopped his roll when Jeremy was on his back - by ramming her boot down on his belly.
For an instant, as the foot descended, he realized he had a wonderful view right up the front of her chopped off T-shirt. He saw the round undersides of her breasts, even the bottom parts of het nipples. Just the sort of view he was hoping for.
Great, he thought.
Then his body seemed to explode with pain and his breath blasted out.
Kreun, dacht Marcel.
En toen leken mijn hersenen te exploderen van de pijn en een haat voor Laymon.
Natuurlijk komen twee agenten aangesneld, waaronder de lekkere vrouwelijke agent met haar geweldige benen. Zij arresteert mannelijke punk 1, die het afgesneden oor van Stoere Bink al was begonnen op te eten. (Als je moet lachen om momenten dat je jakkes hoort te denken, heb je als horror-schrijver al verloren) Punker 2 steekt een willekeurige omstander in de buik en ontsnapt met mannelijke agent op de hielen. Vrouwelijke agent besluit diegene hulp te geven die in het ergste gevaar verkeert. Als je kunt kiezen tussen een steekwond in de buik en een afgesneden oor, dan heeft dat oor natuurlijk voorrang.
Daarna worden de vrouwelijke punkers nog even gevolgd, omdat die schuilen in de struiken omdat één van hen tijdens het gevecht met Nieuwe Knul haar shirt heeft verloren. En nu zit ze 3 pagina's te bitchen omdat iedereen haar tieten kan zien. Oh ja, aan het eind van de scène worden ze gepakt door iets. Ik hoop dat het pijn deed.
Ik had geen zin om hierna nog tijd te verspillen met The Stake.
Nu vraag ik me eigenlijk alleen af wie al die trieste mensen zijn die werkelijk van Laymon houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten