Je hebt van die boeken die op zich behoorlijk goed zijn als je ze uit hebt, maar die het je niet altijd even gemakkelijk maken om bij dat einde te komen. The Foreigners van de Brit James Lovegrove is een dergelijk boek. Jammer genoeg helpt de uitgever nog een stukje mee. De achterflap klopt weer eens een keertje niet en de bladzijden staan vol iets te kleine lettertjes. Er is echter ook heel wat goeds te melden, dus deze negatieve opening moet niet overheersen.
In het begin van de eenentwintigste eeuw leek de wereld op zijn einde te lopen. Honger, ecologische rampen en oorlogen om de laatste hulpbronnen van de planeet dreigden de mensheid de das om te doen. Tot er op een dag vreemde wezens in gouden gewaden met goudkleurige maskers door de straten van wereldsteden begonnen te lopen op zoek naar mensen die voor hen wilden zingen. Op onnaspeurbare reden leek het of de wereld weer hoop had en begon er een nieuw tijdperk van wederopbouw.
Hier zit een eerste probleem van het boek, die gouden figuren, Foreigners, zijn zwijgende figuren gehuld in mysterie. Dit enige fantastische element in het boek speelt bijna geen rol en is zo vaag en ondoordringbaar dat het paradoxaal genoeg meer frustreert dan tot de verbeelding spreekt. Sterker nog, ik denk dat het boek ook zou werken zonder dit element. Het is namelijk gewoon een thriller.
De hoofdrol wordt gespeeld door Jack Parry, een agent die barst van de schuldcomplexen en nog loopt te sippen over een verbroken relatie met een getrouwde vrouw. Daarbovenop heeft hij een grote verering voor de nieuwe vreemdelingen, die hij beschouwd als verlossers van de wereld. Hij werkt voor de politiemacht van New Venice, een toeristenoord dat zich richt op Foreigners en krijgt eerste moord sinds tijden op zijn bord. Er wordt het lijk van een Siren, een zanger gespecialiseerd in werk voor Foreigners en de kleren van een Foreigner. Dit maakt de zaak zeer delicaat omdat de politiek vreest dat de mysterieuze klanten zullen wegblijven als er geen oplossing komt in deze zaak.
Het moord-plot is het sterkste deel van het verhaal. Het is een echte procedurele thriller, met veel conflicten tussen Jack en zijn collega's, maar waarin al spoedig blijkt dat deze collega's zich terecht zorgen maken. De zaak groeit Jack namelijk echt boven het hoofd en zijn toch al gedeprimeerde inslag gaat een paar stapjes verder. Hoewel het complot uiteindelijk een beetje te zwaar leunt op de geniale schurk (ik weet dat ze een verhaal spannend maken, maar boeven die geen enkele echte misstap maken zijn niet realistisch en soms ook wat goedkoop), had ik de twist aan het einde niet zien aankomen.
Dat betekend echter niet dat ik blij was met de route om er te komen. Begrijp me niet verkeerd, Lovegrove kan goed schrijven en zijn karakters zijn goed. De sombere sfeer is een kwestie van smaak, maar ik kon die prima hebben. Nee, mijn probleem lag bij de te lange beschrijvingen van de omgeving en scènes die hun welkom overschreden. Ik raakte ook geïrriteerd door zijsporen over Foreigners, die alleen bevestigden dat er niets over hen bekend was. Gelukkig bleken een paar passages achteraf toch nog belangrijk maar dan had ik me er honderd pagina's eerder wel over geërgerd. Jammer, want voor de lezer die een degelijk karakter gedreven verhaal zoekt, is The Foreigners een trage tocht die toch wel beloont.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten