Ik bespeur al een tijdje een opvallend patroon bij media, vooral rechtse commentatoren. Een moslim die zijn ex-vriendin vermoord pleegt eerwraak vanwege zijn cultuur. Een Nederlander die hetzelfde doet is een gestoorde gek.
De gruwelijke aanslagen in Noorwegen volgen hetzelfde patroon. Toen iedereen dacht dat het moslims waren, kon men rechts op geenstijl horen krijsen om die moslims er nou eens eindelijk uit te gooien. En die reacties veranderden toen bleek dat het niet alleen een blanke man was, maar dat hij ook Wilders zag zitten. Zijn politieke kleur is nu volledig irrelevant, het is opeens een verdwaalde gek.
Een verdwaalde gek die zich jarenlang heeft voorbereid op twee simultane aanslagen en zelfs zijn arrestatie gepland had. Dit is heel erg moeilijk voor één man om voor elkaar te krijgen en vergt zeker een heldere kijk op de wereld. Deze man is geen warhoofd en is niet even een keer geflipt, deze man is net zo berekend meedogenloos als een Bin Laden.
Maar waarom is bij een moslim zijn politieke achtergrond wel relevant, maar bij deze man opeens niet. Omdat dit voor sommige mensen opeens wel erg dicht bij hun eigen politieke mening komt? Een mening waarin linksmensen een soort domme personen zijn, die alle ellende met moslims hebben binnengehaald? Dat is het discours dat ik namelijk steeds hoor. Het is dan voor de meer amorele personen onder ons een kleinere stap om er wat aan te gaan doen.
In wetenschap geldt altijd dat gelijke gevallen onder gelijke noemers horen te komen. Ik zie dit als een daad van politiek terrorisme en het is sommige mensen jammer dat het uit de eigen groep komt, maar dat is iets waar zij zelf maar mee moeten leren leven. Radicaliteit ontstaat daar waar polarisatie is en het is de verantwoordelijkheid van de eigen pool om die radicaliteit niet te voeden.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten