Steven Erikson schrijft voor fantasy behoorlijk dikke boeken. Zijn Malazan Book of the Fallen is een tiendelige serie, waarvan vrijwel alle delen boven de 1000 pagina's komen. Als tot je doordringt dat hij ook erg compact en efficiënt schrijft dan weet je dat het erg veel van de lezer vergt om er doorheen te komen. Ondanks de enorme kwaliteit van zijn werk zal ik het dus niet zomaar aan iemand aanraden. Tenzij je van fantasy houdt en het niet erg vind om af en toe te moeten puzzelen wie die bijfiguur ook alweer is.
Gelukkig heeft Steven Erikson de gewoonte opgevat om ook nog een serie bescheiden novelles ernaast te schrijven, die over de necromancers Bauchelain en Korbal Broach gaan. (Blood Follows, The Lees of Laughter's End, The Healthy Dead) Deze waren alleen maar in een small-press uitgave te vinden, maar gelukkig zijn de eerste drie delen gebundeld in een reguliere uitgave.
Door de drie los van elkaar te lezen novelles zwerven de drie hoofdpersonen: Bauchelain, een wat doodse, lugubere figuur, die alle vooroordelen over zijn beroepsgroep bevestigd. Zijn vriend en tegenhanger Korbal Broach, die aanvankelijk juist een joviale indruk maakt op iedereen die hem tegenkomt. Dit stel houdt er een dubieuze moraal op na, die meestal slechts gered wordt door hun tegenstanders, die nog een tikkie slechter zijn. Aangezien ook necromancers hun koffers moeten inpakken, heeft Broach Emancipor Reese ingehuurd als dienaar. Deze Reese is een echte loser, ondanks zijn behoorlijke kwaliteiten. Zijn vrouw is een feeks en elke baas waarbij hij in dienst gaat stierf al gauw. Hij was dus wanhopig op zoek naar een baan en is al gauw wanhopig op zoek naar een uitweg uit zijn nieuwe baan, bij voorkeur levend. Maar de betaling is uitstekend, dus zijn kinderen, die vreemd genoeg erg lijken op zijn beste vrienden, kunnen zorgeloos opgroeien.
Net als zijn grote serie geven de novelles een beeld van het veelzijdige talent van Erikson, waarbij hij hier wel de nadruk legt op de vrolijke elementen. Waar The Malazan Book of the Fallen heel naar kan worden, maken deze verhalen je vooral vrolijk. Neemt niet weg dat The Lees of Laughter's End behoorlijk grimmig is. The Healthy Dead is een geweldige satire op onze gezondheidscultus.
Ik heb echter wel een kleine irritatie. Hoewel het eerste verhaal een goede introductie is en het tweede deel een direct vervolg hierop, is het derde deel een sprong in de toekomst. Kan ik mee leven, ware het niet dat deel twee eindigt met een nieuwe benarde situatie voor onze hoofdrolspelers en deze dus geen resolutie kent.
Nou dus hopen dat Erikson dit gat voor mij wil oplossen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten