In de meeste SF romans over grote gebeurtenissen wordt voornamelijk verhaald over de spelers die in het centrum van de gebeurtenissen zitten. Zij handelen en veranderen daarmee de loop van de geschiedenis. The Quiet War verschilt in dit opzicht. Hoewel zij wel betrokken raken bij enkele historische momenten, worden zij meer meegesleurd door de gebeurtenissen en heeft hun handelen weinig invloed. Zij proberen slechts om te overleven in een situatie waarin hun wanhoop groeit.
TQW speelt zich af in de 23ste eeuw waarin de aarde langzaam hersteld van de verwoestende klimaatverandering van de 21ste eeuw. In grote superstaten, waarin aristocratische families het voor het zeggen hebben, werken de horige massa's aan de wederopbouw van het ecosysteem. Rond de gasreuzen Jupiter en Saturnus is een geheel andere samenleving opgebouwd door kolonisten die de ineenstorting wilden ontsnappen in de ruimte. Vrijheid en openheid zijn daar de centrale waarden. Radicale democratieën van mensen die in alle vrijheid hun lichaam aanpassen vestigden zich in tientallen stadstaten.
In deze roman wordt op boeiende wijze beschreven hoe Groot-Brazilië en Europa vanaf de Aarde de handen ineenslaan om een levenswijze die zij niet begrijpen te vertrappen. Er dient alleen een rechtvaardiging gevonden te worden om de veel zwakkere kolonies binnen te vallen. Tegelijkertijd proberen anderen wanhopig om een onafwendbare oorlog te voorkomen.
Macy Minnot is een Braziliaanse bio-ingenieur die betrokken raakt ongewild bij een diplomatiek incident dat haar dwingt om haar verdere jaren in ballingschap door te brengen rond de gasreuzen. Daarbij wil zij echter niets liever dan met rust gelaten te worden. Deze wens wordt niet verhoord.
Een briljante wetenschapper Sri-Hong Owen probeert via haar politieke contacten haar wetenschappelijke kennis te vergroten. Zij wil daarbij de hulp krijgen van Avernus, een enigmatische figuur, die achter de dynamische ontwikkelingen in gen-technologie rond de gasreuzen zit. Goedschiks of kwaadschiks.
Enige andere verhaallijnen komen samen in een verhaal dat vergeleken met enorme achtergrond slechts klein en onbetekenend is, maar niet minder dodelijk voor de betrokkenen. De nadruk in het verhaal ligt meer bij de politieke intriges tussen facties en persoonlijke vetes. Hier geen ruimte-gevechten, wat een verfrissende verandering is. Ook blijft een miraculeuze overwinning achterwege. McAuley heeft historisch gevoel en begrijpt de krachten die naar noodlottige gebeurtenissen voeren, iedereen mee voerend met het getij.
Zijn stijl heeft wel enkele nadelen. Hoewel de passages die zich centreren rond de karakters vlekkeloos zijn, wort het achtergrond verhaal niet goed ingepast. Hierdoor zijn de overgangen naar beschrijving nogal bonk-bonk. Het leest opeens als een historisch handboek. Niet dat dit mij afschrikt, maar een meer geruisloze inbouw was leuk geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten